با فرمت word و در 6 صفحه، قابل ویرایش.
هزينه آيتر از کجا تامين می شود؟
اتحاديه اروپا و فرانسه 50 درصد هزينه های احداث را پرداخت خواهند کرد و پنج شريک ديگر هر يک 10 درصد آن را تقبل می کنند. چون ژاپن قبول کرد از احداث آن در خاک خود به نفع فرانسه چشم بپوشد از مزايايی برخوردار خواهد شد. اين کشور ميزبان يک مرکز تحقيقات مواد مربوطه که نيمی از هزينه ساخت آن را اروپا به گردن می گيرد خواهد بود. همچنين دانشمندان ژاپنی سهم بيشتری از سمت های تحقيقاتی آيتر خواهند داشت.
اتحاديه اروپا اکنون از يک مقام ژاپنی برای به عهده گرفتن مديريت کل پروژه آيتر حمايت خواهد کرد و به علاوه در صورتی که راکتور نمونه Demo به مرحله ساخت برسد از ژاپن به عنوان محل ساخت آن پشتيبانی خواهد کرد.
چرا اتحاديه اروپا تا اين حد مشتاق بوده است آيتر در اين قاره ساخته شود؟
آيتر نيازمند سرمايه گذاری از سوی کليه شش شريک پروژه است، اما تصور می شود بازدهی بالقوه آن ارزش اين سرمايه گذاری را داشته باشد.
ميزبانی اين راکتور آزمايشی اتحاديه اروپا را در خط مقدم صف بهره برداری تجاری از گداز هسته ای قرار می دهد.
به علاوه انتظار می رود اين پروژه بيش از 10 هزار شغل ايجاد کند و تخصص به دست آمده از آيتر به اروپا اجازه خواهد داد فوايد فن آوری های منشعب را درو کند.
چرا انرژی گداز هسته ای مطلوب فرض می شود؟
بشر نمی تواند تا ابد به سوخت فسيلی تکيه کند. اولا منابع نفت، گاز و زغال محدود است و بالاخره تمام خواهد شد. ديگر اينکه به عقيده دانشمندان گازهای گلخانه ای که از طريق سوزاندن سوخت های فسيلی توليد می شود از عوامل اصلی تغييرات آب و هوايی هستند.
با اين حال، تقاضا برای انرژی نيز درحال افزايش است. در سال 1990، در حدود 75 درصد جمعيت جهان (در کشورهای درحال توسعه) 33 درصد کل انرژی جهان را سوزاندند.
تا سال 2020، 85 درصد جمعيت جهان از کشورهای درحال توسعه 55 درصد انرژی را مصرف خواهد کرد. بنابراين رقابت بيشتری بر سر منابع موجود سوختی به وجود خواهد آمد.
برخی تصور می کنند که گداز هسته ای جايگزين نسبتا ايمنی برای سوخت های فسيلی خواهد بود.
نخستين راکتور گداز هسته ای تجاری چه زمانی احداث خواهد شد؟
نه به اين زودی ها. راکتورهای آزمايشی گداز هسته ای مانند "جی ای تی" (Joint European Torus) در کالهم در بريتانيا بيش از آنکه انرژی توليد کند انرژی مصرف می کند.
بنابراين پيش از آنکه اين فن آوری از حيث اقتصادی مقرون به صرفه شود، موانع علمی و مهندسی عمده ای بايد برطرف شود.
انتظار نمی رود يک راکتور تجاری تا پيش از سال 2045 يا 2050 ساخته شود تازه اگر تکنولوژی ساخت آن فراهم شده باشد.
واقعيت اين است که هيچ تضمينی برای موفقيت آيتر وجود نخواهد داشت.
به علاوه بسياری از ناظران، به خصوص طرفداران محيط زيست که مبارزات طولانی را عليه شکافت هسته ای ترتيب داده اند عميقا به گداز هسته ای مظنون هستند.
آنها شک دارند آيتر به ثمر بنشيند و معتقدند بهتر می بود پول اختصاص داده شده به اين پروژه صرف انرژی های قابل تجديد مانند انرژی بادی، موجی يا خورشيدی می شد.